Web Analytics Made Easy - Statcounter

همشهری آنلاین- امیر فرخاد- فرشاد شیرزادی: داستان ها و رمان های تاریخی از هر روی که به آنها بنگریم به دلیل وجود عناصری گیرا در آنها همواره مورد استقبال مخاطبان بوده اند. این عناصر از نظر عبدالعلی دستغیب، جذابیت زد و خورد و جنگ و جدال است. دستغیب معتقد است که دلیل دوست داشتن دیدن گاوبازی در اسپانیا، مسابقه بوکس در امریکا و دیدن فوتبال در بسیاری از کشورها توسعه یافته جهان، این است که این ورزش ها به نوعی تقابل ملت ها را در مقابل یکدیگر نشان می دهند و به دلیل همین اشتیاق، مردم داستان های تاریخ را هم دوست دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دستغیب معتقد است که داستان های تاریخی در ایران از آثار فلسفی مانند «قصر» کافکا مخاطب فراگیرتری دارد. شمسی خسروی نیز می گوید: «در نوشتن داستان جنگی-تاریخی نباید شخصیت ها را غیرزمینی، آسمانی و ناملموس خلق کرد. چرا که این کار باعث می شود، اثر باورپذیری خودش را از دست بدهد.»

گفت و گوی ما را با عبدالعلی دستغیب و شمسی خسروی درباره رمان ها و داستان های تاریخی بخوانید:

عبدالعلی دستغیب، منتقد و مترجم پیشکسوت گفت: «موضوع رمان های تاریخی همگی مربوط به گذشته است. اصل آنچه آن را دستمایه نوشتن رمان قرار می دهند آن چیزی است که قبلاً پیش آمده. مثلاً رمان «جزیره» که ایرج پزشک زاد آن را ترجمه کرده، تا حدود زیادی مربوط به دوره ناپلئون می شود و یا «شمس و طغرا» که ماجرای شمس، دلاوری از شهر شیراز و طغرا، دختری از خوانین است. عمده وقایع «جنگ و صلح» لئون تولستوی، مربوط به زمان هجوم ناپلئون به روسیه است و نبردهایی که در روسیه و مسکو اتفاق افتاد. کسانی که داستان  های تاریخی می نویسند، وقایع تاریخی را  دستمایه قرار می دهند. یعنی به گونه ای مورخ هم هستند. تولستوی در «جنگ و صلح» علاوه بر اینکه وقایع جنگ را شرح می دهد، گزارش های جنگی آن دوره را هم به خوبی مطالعه کرده است. او اسناد و مدارک زیادی را خوانده تا بتواند این رمان بزرگ را بنویسد. بعضی از نویسندگان هم داستان عشقی- اجتماعی می نویسند اما قسمتی از وقایع تاریخی را هم در اثرشان منعکس می کنند.»

عبدالعلی دستغیب افزود: «از آنجایی که بسیاری از ایرانی ها به مسایل تاریخی علاقمندند، طبعاً رمان های تاریخی را با علاقه بیشتری می خوانند. رمان های تاریخی وقایع هیجان انگیزی را نقل می کنند و ممکن است یکی از دلایل استقبال از آن میان ایرانیان این باشد که غریزه جنگ و جدال در مردم ما قوی تر از دیگر انگیزه هاست. اگر بخواهیم خارج از ادبیات را هم شاهد مثال قرار دهیم باید گفت که در برخی از کشورهای توسعه یافته جهان مسابقه های بوکس خیلی تماشگر دارند. در اسپانیا گاوبازی یک ورزش خونین است و خیلی هم مورد علاقه اسپانیایی هاست.»

عبدالعلی دستغیب، منتقد و مترجم پیشکسوت

دستغیب با مقایسه ورزش و فوتبال و تأثیر تاریخ در لحظه کنونی ملت ها توضیح داد: «اگر نگاه کنیم، می بینید مسابقه فوتبال که امروز جنبه جهانی پیدا کرده، نوعی جنگ است. گو اینکه روز به روز از لحاظ داوری و بررسی کیفیت ظریف تر می شود. ۱۱ نفر از تیم پرتغال یا برزیل مقابل ۱۱ نفر از تیم فرانسه یا آلمان به میدان می روند و می شود گفت نشان دهنده نبردی قومی بین ملت هاست. پس معلوم می شود که رمان تاریخی ریشه ای در سرشت ملی و احساسات قومی آنها دارد.»

دستغیب در مقایسه داستان های تاریخی با داستان های فلسفی یادآور شد: «داستان های تاریخی که گذشته را پیش روی مخاطب قرار می دهند، اغلب احساسات مشترکی را بیان می کنند. این در حالی است که داستان های «کافکا» یأس و نومیدی و بن بست های روحی و روانی را نشان می دهد و چندان مورد پسند مردم ما نیست. یعنی توده مردم ایران این نوع داستان ها را دوست ندارند. به همین دلیل عده معدودی هستند که «قصر» کافکا یا «بوف کور» هدایت را می خوانند و حتی بعضی خانواده های سنتی هنوز مقابل آنها گارد می گیرند. اما در نقطه مقابل، صادق چوبک در «تنگسیر» قهرمانی می سازد که می خواهد انتقام بگیرد و به همین دلیل عامیت بیشتری میان ایرانی ها دارد و مردم داستان او را بیشتر می پسندند.»

دستغیب گفت: «همان طور که گفتم جنگ و جدال جذابیت بیشتری از دیگر انواع روایت دارد. دلیل تهیه فیلم ها و داستان های متعدد پس از جنگ جهانی دوم در اروپا، امریکا و اروپای شرقی توسط ناشران و کمپانی های مختلف فیلمسازی همین است. پیرنگ داستان های تاریخی پر زد و خورد است. رمان هایی که مربوط به انقلاب هاست، جنبه حماسی دارند. در رمان های تاریخی مهم نیست که مثلاً قهرمان پیروز می شود یا شکست می خورد، بلکه مهم این است که جنگ و جدال را با جذابیت روایت کنید.»

شمسی خسروی، داستان نویس و نویسنده کتاب زندگینامه داستانی شهید شیرودی هم در این باره گفت: «وقتی که ما اشراف کاملی روی مقطعی از تاریخ، افسانه ها، اسطوره شناسیو غیره و غیره داریم، اگر بخواهیم راجع به یک واقعیت حقیقی و یک رویداد تاریخی حرف بزنیم و چیزی بنویسیم، جایز هستیم شخصیت های خیالی را وارد داستان هایمان کنیم. با توجه به المان هایی که می شناسیم، از نوع پوشش و گویش گرفته تا آداب و رسوم و مشاغل آدم ها و جغرافیایی که در آن زندگی می کنند و همچنین باورها و رسومی که دارند (مثل مراسم عزاداری و جشن ­هایشان) می توانیم در داستان تاریخی بیاوریم.»

وی افزود: «در رویدادی مثل انقلاب یا رویدادی در 100 سال پیش، باید همه این موارد با جزئیات از سوی نویسنده رعایت شود. اگر از جنگ هم حرف می زنیم، با خلاقیت می توان شخصیت هایی تا حدی جدا از مستندات واقعیت های داستانی بسازیم. شخصیت هایی که ترکیبی از سایه روشن بدیهی ها، وجودشان را قابل قبول و باورپذیر نشان می دهد اما شاید خیالی باشند و به روند تکمیل روایت نویسنده از برداشتش از واقعیت کمک کند.»

وی توضیح داد: «حتی با ایجاد شخصیت هایی که زاییده ذهن نویسنده اند، می توان تا حد زیادی از قید و بند واقعیات غالباً ملال آور تاریخی رها شویم. اما نخستین نکته این است که وقتی ما از قلب تاریخ سخن می گوییم، باید تحقیقات کامل و جامعی داشته باشیم.»

شمسی خسروی، نویسنده زندگینامه داستانی شهید شیرودی

وی به زبان داستان های تاریخی اشاره کرد و گفت: «می توان زبان را به معیار زمان معادل سازی کرد. آدم ها در دوره های خاص بنابر اقتضائات زمان حرف می زنند. پس وقتی می خواهیم راجع به ۵۰ سال پیش مردم ایران حرف بزنیم باید بر زبان آن دوره احاطه داشته باشیم. الآن حتی وقتی وارد حرف زدن آدم های ۶۰ ساله می شوید، می بینید که با حرف زدن ما فرق می کند. باید تحقیقی جامع کرد تا همه ویژگی های منحصر به فرد دوره تاریخی مورد نظر را رعایت کنیم و خلاقانه تلاش کنیم وقایع در کنار زبان داستان، باورپذیر شود. باید به گونه ای داستان تاریخی نوشت که وقتی داستان به نقد کشیده می شود، همگی پیش از نقدش آن را باور کرده باشند که اصلاً چنین وقایعی در آن برهه تاریخی اتفاق افتاده است. آن قهرمان در واقع خیالی-تاریخی باید به گونه ای خلق شده باشد که نویسنده هنرمندانه و زیرکانه او را چنان با کاربرد عنصر «حقیقت‌مانندی» پرورانده باشد که مخاطب همه دیالوگ ها و اتفاقات داستان را باور کند نه اینکه اتفاق ها در کنار خلق قهرمان ها ناشیانه پردازش شده باشد و منجر به این شود که خواننده ناباورانه شانه بالا بیندازد به اصطلاح نخ نما بودن شگردهای کلیشه‌ای نویسنده تازه کار را متوجه شود.»

خسروی افزود: «معمولاً آنچه از گذشته روایت می شود با برداشت شخصی نویسنده هم همراه است. البته این برداشت شخصی نباید چندان غلیظ شود تا اصل تاریخ و یا داستان را مورد تخطئه قرار دهد. بهتر بگوییم، گاهی در رمان تاریخی چنان در مورد گذشته سیاه نمایی می شود که باورپذیری داستان را سست می کند. در این بین راه برای نویسندگانی باز می شود که می خواهند با نقل روایت گذشته، مشکلات اجتماعی امروز را نشان دهند.»

شمسی خسروی، توضیح داد: «غرض ورزانه بودن پردازش و اینکه نویسنده عقاید خود را به شکل یک دست سفید و یا یک دست سیاه بنویسند، پسندیده نیست. مثلاً در برخی از داستان های جنگی می بینیم که قهرمان های ایرانی دور از دسترس، غیر ملموس، فراواقعی، آسمانی و دور از ذهن و غیرزمینی اند. این نوع نگاه از سوی نویسنده باعث می شود که اثرش به حاشیه کشیده شود و تاریخ انقضا پیدا کند.»

خسروی ادامه داد: «اگر اثری تاریخ انقضا داشته باشد، یعنی نویسنده نتوانسته همه ابعاد حادثه تاریخی را نشان دهد. باید دقت کرد که در روایت ها، نمی توان یک رنگ را از گردونه خارج کرد و یک رنگ دیگر را جایگزینش کرد. صد در صد سیاه نمایی و یا صد در صد سفید نمایی آن باعث خنثی شدن نظر مخاطب می شود و در گره گشایی حوادث کمکی به او نمی کند و باعث می شود شمای نویسنده، قضاوت تاریخی عجولانه و شتابزده خود را داشته باشید و اتفاقاً نظرتان را در اثر به مخاطب تحمیل کنید و در نتیجه توی ذوق مخاطب بخورد.»

خسروی در این باره که نویسنده تا چه حد باید به مستندات و نیز به تخیل خود در جذابیت اثر پایبند باشد، توضیح داد: «بستگی به این دارد که شما از یک شخصیت در داستانتان حرف می زنید یا یک رویداد تاریخی. اگر کتابتان در مورد یک شخصیت است باید به بازآفرینی حقایق زندگی او پایبند باشیم. یعنی دروغ به آن نبندیم، ویژگی هایی را که نداشته وارد اثر نکنیم و دقت کنیم که شخصیت بیش و کم همان شخصیتی باشد که در واقعیت بوده. و غلوسازی نکنیم و در نقطه مقابل با نوع نوشتنمان اصطلاحاً شخصیت او را تنزل ندهیم. معمولاً وقتی در مورد شخصیتی تاریخی کتابی می نویسیم، سعی در قهرمان سازی او داریم و این باعث می شود که از روایت ویژگی های منفی و البته عادی که احتمالاً در شخصیت او بوده، پرهیز کنیم که این خود به نوعی دخالت کردن در توصیف حقیقی زندگی شخص اوست. اما وقتی در مورد رویدادی تاریخی مثل انقلاب یا آزادسازی خرمشهر کتاب می نویسیم، مجازیم توصیفاتی را که می خواهیم و لازم داریم برای پرشورتر کردن داستان به کار ببریم. در داستان های موقعیت، نویسنده تا حدودی اجازه دارد برای ایجاد تعلیق در داستان از شخصیت های فرعی و رویدادهای فرعی بهره ببرد.»

کد خبر 777514 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کتاب - نویسندگان و پدید آورندگان کتاب - داستان و رمان تاریخ عمومی ایران تاریخ جهان

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: کتاب داستان و رمان تاریخ عمومی ایران تاریخ جهان داستان های تاریخی داستان های تاریخ عبدالعلی دستغیب رمان های تاریخی باعث می شود جنگ و جدال داستان ها شخصیت ها رمان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۵۲۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بالاتر از فرگوسن، مورینیو و کلوپ؛ رکورد تاریخی گواردیولا در لیگ برتر انگلیس!

سرمربی موفق اسپانیایی بهترین درصد پیروزی در تاریخ لیگ برتر انگلیس را در اختیار دارد.

طرفداری | پپ گواردیولا به رکورد 221 برد در لیگ برتر انگلیس رسید.

دیدار تیم‌های ناتینگهام فارست و منچسترسیتی در چارچوب هفته سی‌وپنجم لیگ برتر انگلیس با برتری 2-0 سیتیزن‌ها به پایان رسید. منچسترسیتی که پس از ناکامی مقابل در لیگ قهرمانان اروپا به شرایط آرمانی همیشگی بازگشته، برای تکرار قهرمانی در لیگ مصمم است و انتظار لغزش آرسنال را می‌کشد.

با پیروزی منچسترسیتی مقابل ناتینگهام فارست، پپ گواردیولا به آمار تحسین‌برانگیز 221 پیروزی در 300 بازی در لیگ برتر انگلیس رسید. در تاریخ پرمیرلیگ سابقه نداشته که سرمربی‌ای پس از 300 بازی، این تعداد برد را به دست آورد. گواردیولا با اختلافی فاحش نسبت به سرمربیان نامدار تاریخ لیگ انگلیس توانسته در 73 درصد مسابقات، سیتی را به برد برساند. پس از سرمربی اسپانیایی، ژوزه مورینیو و یورگن کلوپ در 300 بازی ابتدایی خود به ترتیب آمار 189 و 188 برد را به ثبت رساندند.

بیش‌ترین پیروزی به عنوان سرمربی در لیگ برتر انگلیس پس از 300 بازی ابتدایی

 

از دست ندهید ????????????????????????

محمد مورایس؛ نام جدید سرمربی سپاهان؟ هالند، خیلی پیشرفت کردی و در سطح چمپیونشیپ شدی! واکنش هوادار تاتنهام بعد از کری‌خوانی نافرجام برای رایس (فیلم) بنر توهین‌آمیز بازیکن اینتر علیه ستاره میلان 

دیگر خبرها

  • تصاویر نقشه‌های تاریخ با نام خلیج فارس
  • بالاتر از فرگوسن، مورینیو و کلوپ؛ رکورد تاریخی گواردیولا در لیگ برتر انگلیس!
  • سه تاریخی که خواب را از امباپه گرفته‌اند
  • نویسنده اسیر فلسطینی برنده جایزه ادبی بوکر شد
  • اسیر فلسطینی صهیونیست‌ها برنده بوکر عربی ۲۰۲۴ شد
  • بهترین فیلم های وسترن با بازی «لی ون کلیف»؛ از Beyond the Law تا The Grand Duel
  • این ۶ جمله را تنها از افراد با شخصیت واقعی و صادق می شنوید
  • بدترین فیلم‌های ترسناک تاریخ سینما!
  • ترورهای حسن صباح و پیروانش هدفمند بود / سریال حشاشین با واقعیت بیگانه است
  • آرزوهای شیرین برای محله‌ای در دروازه تاریخ / «دروازه ری» در انتظار لباس نو